روزمرگی های ملایم

امروز افطاری مثلا مهمون مجمع سمپادیای کرج بودیم …

نیت جز دیدن دوستان و گپ زدن چیزی نبود … حالا یک لیوان چای هم کنارش …

کلی حرف و کلی خاطره … کلی هم خنده رفت … کلی هم مسخره بازی برای رای گیری و …

ولی چرا آخر برنامه بچه ها همه آمدن یک بوق زدن ؟ فکر کنم تنها دلیلش بردن آبروی من جلوی بقیه بود …

پ ن : هر چیزی دل و جرعت خودشو می طلبه … حتی حرف زدن و موندن …

پ ن : این پست فقط جنبه ثبت خاطره داره … همین …